Een onbekende pelgrim beschrijft de reis die hij in 1217-1218 maakt met een vloot Friese Kruisvaarders.
Ze vertrekken vanaf de Lauwers en komen een jaar later aan in Palestina. De man schrijft over een schipbreuk voor de kust van Bretagne en over een vermoeiende voettocht naar Compostella. Hij vertelt over een ontmoeting met een abt die wonderlijke verhalen vertelt over bekeerde Marokkanen en hij beschrijft hoe je de haven Lissabon binnen moet varen. Wanneer je het verslag leest, valt al snel op hoe persoonlijke de toon is. Het is alsof de schrijver je mee neemt op zijn reis. Je deelt zijn verwondering over de prachtige Moorse steden die hij in Zuid-Portugal ziet. En haast voelbaar wordt de dorst, wanneer hij vertelt hoe medeopvarenden de droesem onder uit wijnvaten drinken en brood bakken met zeewater. Ondanks deze persoonlijke toon, vertelt de schrijver niets over zichzelf. We weten alleen dat hij een kennis is van abt Emo, die het verslag toegezonden kreeg vanuit Palestina en het verhaal opnam in zijn kroniek van het klooster Bloemhof te Wittewierum.
In de loop der jaren is deze schrijvende pelgrim een goede bekende van me geworden en gaandeweg heeft hij ook een naam van me gekregen: Hendrik. Hij is bouwmeester en bij de belegering van Damiate zal hij een belangrijke rol spelen. Maar hoe hij er uitziet, is ook voor mij nog steeds een raadsel.
(Kroniek van het klooster Bloemhof te Wittewierum)
Ha,
BeantwoordenVerwijderenCurieus dat de tocht hier op 45 x 30 cm langer gaat duren dan de werkelijke reis over 3000 km.
'Ondanks deze persoonlijke toon, vertelt de schrijver niets over zichzelf.' Hihi.
Hopelijk heeft Jouke wel een beeld van het uiterlijk van de man, zoals jij hem kan benoemen'.
esther maria