3 juli 1217 - Zwaar weer

De vloot vaart langs de Portugese kust. Hier blijkt dat zeilen dicht bij land op de Atlantische Oceaan bepaald geen spelevaren is:

Na drie dagen en drie nachten lang op de golven heen en weer geslingerd te zijn door de wisselende winden, kwamen we op de vierde dag (3 juli) in Porto aan. Deze haven is afgesloten door een moeilijke toegang met klippen ervoor; enige van onze schepen liepen daar niet zonder groot gevaar binnen, de overige lieten buiten de gaven in het zicht van de klippen het anker vallen en brachten vol angst de nacht door.

Na dagen in A Coruña rondgehangen te hebben, is de vloot nu eindelijk uitgevaren. Maar prompt doemt het volgende probleem op. Onze anonieme pelgrim schrijft over wisselende winden die voor een onstuimige zee zorgen. Een Rijnlandse pelgrim beschrijft de zelfde reis en spreekt zelfs van een 'verschrikkelijke storm' die de vloot uiteen slaat. Daarom zoekt graaf Willem volgens de Rijnlander met enkele schepen zijn toevlucht in de monding van de Douro bij Porto.

Wie tegenwoordig met Google streetview kijkt hoe de monding van de Douro er precies uitziet, krijgt niet het beeld te zien dat de Rijnlandse en Friese pelgrim schetsen. <KLIK> Van gevaarlijke klippen is geen sprake meer. Een kogge kan nu met gemak de havenmond binnenvaren. Maar in 1217 is dat nog heel anders.

De Friese pelgrim spreekt over schepen die bijna op de rotsen lopen. Ook noemt hij de doorwaakte nacht aan boord van de schepen die voor de kust blijven liggen. Iedereen moet alert blijven voor het geval ankers gaan krabben of lijnen breken en schepen op de rotsen slaan.

Ook nu zet de Rijnlander het verhaal wat zwaarder aan. Hij heeft het namelijk over drie schepen die bij het binnenvaren van de haven van Porto op de rotsen slaan en verloren gaan. 

Hij zal dan ook blij geweest zijn dat hij met de rest van de vloot onder leiding van graaf Georg van Wied verder voer. Zij vonden een veilige haven in een niet met name genoemde plaats.

(Alle zeilen bijzetten in Porto.)